سایوکان سیستم دفاع شخصی است و راه دفاع در برابر یک نفر می باشد.سایوکان آنالیز شده امتحان شده و مورد موشکافی قرار گرفته و به عنوان یک شاخه اصلی از هنر های رزمی به وسیله اساتید هنر های رزمی فدراسیون جهانی پذیرفته شده است. در این سیستم اهمیت با تکنیکهای شخصی نیست بلکه با بکار گیری جنبه های فکری می باشد.مهم به نمایش درآوردن تکنیکها نیست بلکه بکارگیری فطری آنهاست که اهمیت دارد. در به کار گیری تکنیکها می بایست عکس العمل فطری نقش داشته باشد و نباید شامل جزئیات زیاد به خصوصی باشد.
در سایوکان دو برنامه آموزشی وجود دارد:

1) سیستم دفاع شخصی جدید
این آموزش برای دوره زمانی کوتاه 108 ساعت جهت یادگیری استراتژی دفاع شخصی میباشد در این دوره کوتاه با وضعیت واقعی روبرو خواهید شد و در دفاع از خودتان به صورت فیزیکی و فکری موفق خواهید شد. اگر شخص دارای قابلیت بالای تکنیکی نباشد این مانع از بکارگیری استراتژی گوشین سایوکان نخواهد شد در خیابان جائیکه خیلی از سیستمها دچار نقصان میشوند سایوکان تضمین دفاع شخصی بوده و میتواند به طور کامل به کار رود.
سایوکان برای کسانی که علاقه مند به هنرهای رزمی بوده اند ولی تعلیم آن را ندیده اند و یا نتوانسته اند آن را یاد بگیرند و نیاز به مشوق در این امر را داشته اند ایده آل میباشد.آن میتواند توسط افراد با سن متوسط و بالاتر بدون هیچ مشکلی آموزش دیده شود. سیستم حمله یک به یک˛ یک به چند˛ با سلاح و بدون سلاح به کار گرفته و استفاده شود.
برنامه های کوهای ˛ سمپای˛ کوتو سمپای برنامه های آموزشی هستند و دانشجویانی که برنامه سمپای را به اتمام رسانده اند کمربند مشکی دان 1 را دریافت خواهند کرد.

2) سیستم ناک دان
این در طبقه سیستمهای فول کنتاکت جهانی می باشد . در مبارزه هیچ گونه پوشش محافظتی پوشیده نمی شود. در این سیستم مجددا توانایی فطری جهت پاسخگویی به حمله حریف توسعه می یابد. حملات حریف بدون به کارگیری سیستمهای پیچیده جواب داده میشود با عکس العمل فطری فرونشانده خواهد شد. جزئیات زیادی برای مقابله با حریف وجود ندارد اما کارهای بخصوصی انجام می گردد. الان دیگر استفاده از جزئیات زیاد تکنیکی موثر نمی باشد
مسابقاتی که با سایر سیستمها برگزار می شود شامل: کیوکوشین کای کان˛ آشی هارا کای کان˛ سی دو کان˛ شی دو کان˛ان شین کای کان˛ یوشی کای کان˛ اویاما(شی گرو اویاما) کاراته،کیک بوکسینگ

سایوکان تلفیقی از تکنیکهای انفرادی و گروهی دست و پا که از ورزش های مختلف رزمی پیشرفته و فنون مبارزات آماتور و حرفه ای میباشد سایوکان دارای سیستمهای مبارزاتی مختلف میباشد .

1- سایوکان-(لایت کنتاک)
2- سایوکان-(سمی کنتاکت) بدون لوکیک و کلیه تکنیکهای پا از کمربند به بالا
3- سایوکان-(فول کنتاکت ناک اوت)

تبصره1:
آماتور به صورت امتیازی و ناک دان و ناک اوت میباشد.
حرفه ای سیستم فول کنتاکت بدون امتیاز (ناک اوت).
دفاع شخصی بصورت انفرادی . : سلف دفنس (SELF DENSE ) سیستم دفاع شخصی که شامل درگیریهای نزدیک و پرتابها و همچنین درگیرهای تن به تن و گروهی که شامل نمایش انفرادی و دسته جمعی که حرکات کیک بوکسینگ حرفهای در قسمت مربوط نشان داده میشود.

4- دفاع شخصی گروهی .
سلا ح های سر د . ج: انواع سلاحهای سدر که شامل ( WEAPONS FORMS ) : ناچکو، سای، چوب و شمشیر و سانچکو که مربوط به سبک فوق میباشد. ( که دارای تکنیک به صورت انفرادی و دسته جمعی میباشد )

منبع:http://razmavar.com

تای بوکسینگ یا موی تای یک هنر دفاع شخصی سنتی است. این هنر رزمی با بوکس متفاوت است زیرا در مبارزه آن، پاها، آرنج ها، زانوان و همچنین ضربات مشت به یک اندازه به کار می روند. بنابراین آن را می توان به نوعی یک هنر رزمیآزاد به شمار آورد. در یک رقابت تای بوکسینگ، پنج راند سه دقیقه ای وجود دارد که بین هر کدام از آنها دو دقیقه استراحت گذاشته می شود موی تای در سال 1650 میلادی و در زمانی که پادشاه Naresuen، حاکم کشور Siam توسط افراد کشور Burmese اسیر شد و برای آزادی خود پیشنهادی داد تا با دوازده نفر از قهرمانان رزمی کار این کشور مبارزه کند و آنها را شکست دهد متولد گردید. او با موفقیت، همه این دوازده تن را شکست داد و تبدیل به یک قهرمان ملی گردید و از آن پس مردم کشور Thais با افتخار از این قهرمان رزمی کار خود یاد می کردند. این هنر رزمی حتی در زمان صلح هم مورد تمرین و آموزش سربازان قرار می گرفت و سربازان، بدون اسلحه با یکدیگر می جنگیدند و این گونه خود را آماده نگاه می داشتند. در آن زمان، قوانین خاصی برای مبارزه وجود نداشت؛ رزمی کاران وزن کشی نمی شدند و راندی در کار نبود. بوکسورها پابرهنه مبارزه می کردند و مشت ها و بازوان خود را با طناب پوشانده و به طرز بسیار وحشیانه ای به یکدیگر حمله می کردند. متدهای آموزشی بسیار گسترده و مختلف بود می توان گفت که ریشه تای بوکسینگ را می توان در فرامین بودا هم پیدا کرد. آئین Ram Muag یک آئین سنتی و روحی است که در آن اصول انجام نزد و قربانی برای خدایان، احترام به والدین و آموزگاران، دوست داشتن دیگران، شاه و وطن اجرا می شود. در این آئین و همچنین در هنگام مبارزات موسیقی نواخته می شود که البته اخیراً فنون بوکس غربی نیز به تکنیک های موای تای راه پیدا کرده و متدهای آموزشی و تاکتیک های موی تای تحت تأثیر فنون غربی قرار گرفته اند. در پنجاه سال اخیر، موی تای شهرت بیشتری پیدا کرده و دستکش های مخصوص، وزن کشی و راندهای سه دقیقه ای در این مسابقات لحاظ می شود. به خاطر طبیعت خشن تر و تکنیک های زیباتر و موی تای، مبارزان این هنر رزمی از احترام بیشتری در بین طرفداران رشته های رزمی برخوردار هستند. razmavar.comمنبع