تعجب نکنید این اسم یک واژه عربی است، و جالبتر اینکه این ورزش یک ورزش اسراییلی است! این ورزش نوعی دفاع شخصیست که برای اولین بار توسط آقای ایمی اسده ار (Imi Sde-Or) برای نبرد های تن به تن در موساد ابداع شد و توسط لمی لشینفیلد وارد ارتش و نیروی چریک اسرائیل شد. البته به مدت زمان دچار تغییراتی هم شد تا امکان آموزش آن برای افراد عادی نیز فراهم شود.اين مبارزه در بر گيرنده جنگ واقعی تا دفاع مرگبار است. این مبارزه بر پایه ۲۸ حرکت و رزم و ۴۰۰ ضربه هولناک که در ۹۵ درصد موجب مرگ میشود طراحی شده است و تدریس نوع ویژه آن به عموم ۱۰۰ درصد غیر قانونی میباشد. کراوماگا هم اکنون در کشور هایی نظیر اسراییل، آمریکا، استرالیا، تایلند، ایرلند، ژاپن و … تدریس می شود و طرفداران زیادی هم دارد. این ورزش نیز دارای فدراسیون جهانی می باشد که با نام IKMF یا International Krav Maga federation شناخته می شود.
کراوماگا در ایران
در زمان قبل از انقلاب در سفری محرمانه که تیمسار ارتشبد فردوست به اسراییل کرد٬ موساد که تا کنون و امروز روش این نوع مبارزه را در اختیار هیچ کشوری قرار نداده است٬چندین مربی برجسته ارتش را به سرپرستی سرگرد«خورخه سانترس ارهاد» به ایران فرستاد.این نیرو در اوایل ورود بعلت شرایط خاص که برای خود من هم روشن نیست در قسمت انتهایی فرودگاه مهراباد که در تمام فرودگاهای جهان معروف به «هات اسپات» است و بهیچ عنوان ترددی در ان صورت نمیگیرد در یکی از اشیانه های تعمیراتی هواپیماهای هرکولس سی-۱۳۰ اموزش وتمرینات خود را اغاز کردند.وسپس دامنه این اموزش به ۴ پایگاه چریکی ایران در فارس-سمنان-کردستان وبوشهر رسید.این اموزشها در ایران انجام و تکمیل شد و ایران با معرفی نیروی ویژه وچریک خود و شرکت در رزمایش معروف «صبح اوریل»به رده دوم جهان سعود کرد از افتخارات و زیر مجموعه این نیرو میتوان به نیروی ضد تروریستی ایران که از افراد تحصیل کرده و بسیار ورزیده و اموزش دیده که تمامی انها از عشایر قشقایی استان فارس بودند اشاره کرد.همچنین گردان تفنگداران دریایی معروف به پلنگهای سیاه«این اسم بخاطر لباسهای پلنگی سیاه که میپوشیدند به انها داده شده بود» که در پایگاه یکم ویژه بوشهر مستقر بودند و نیروی مورد علاقه محمد رضا پهلوی بودوبعدها در انگلستان دوره تکمیلی را گذراندند ٬ جزئی از نیروی چریکهای ایران بودند.این اموزشها در ایران به عقاب سرخ و یا کبرای اتشین معروف شد.در رده بندی ۱۳ چریک نمونه و برجسته جهان ایران با ۷ چریک اول اسراییل با ۵ چریک دوم و کشور قدرتمندی چون امریکا فقط با یک چریک سوم شد. نیروی بین الملی و رسمی چریکهای ایران که افتخار افرینی انها در ۲۸جنگ از جمله جنگ ظافار و جنگ ۴۸ساعته ودرخشش در جنگ ایران و عراق کلاه سبزها بالاخره مورد بی مهری فراوان قرار گرفت و منحل شد.

نام ورزش جدیدی‌ست که این روزها در محله‌های فقیرنشین اطراف پاریس مورد استقبال بچه‌های

 به ظاهر خلاف، اما در واقع معترض و پرتحرک قرار گرفته. آنها از دیوارها، پرچین‌ها و از داربست‌ها بالا می‌کشند و از روی بام‌ها مثل پرندگانی سبک‌بال می‌گذرند. این ورزش که در واقع آمیخته‌ای‌ست از رقص و ورزش‌های رزمی در نظر بچه‌های محروم چیزی‌ست بیش‌تر از ورزش یا حتی هنر.

برای آنها پارکو نوعی فلسفه‌ی زندگی‌ست. در هر حرکت و هر جهش «پارکوکار» یا «پارکوباز» می‌بایست نوعی ظرافت و شکوه زیباشناختی وجود داشته باشد. مبتکر این هنر-ورزش شخصی‌ست به نام سباستین فوکان که همراه با رفیقیش دیوید بل این رقص-ورزش رزمی را به کمال رسانید. در فیلم اخیر جیمز باند، کازینو رویال هم صحنه‌هایی از پارکو و پارکوبازی دیده می‌شود. سباستین فوکان در این فیلم شخصاً در یک صحنه‌ی تعقیب و گریز پارکوبازی می‌کند. پیش از این در ویدیو کلیپ Hung Up مادونا پارکوبازی توجه عده‌ای را جلب کرده بود.

ماجرا از ناآرامی‌های شمال پاریس شروع شد که به زودی به شهرهای دیگر راه پیدا کرد. نقطه‌ی صفر این هنر را باید در همان شورش‌ها جست. با این‌تفاوت که پس از خوابیدن سر و صداها فرانسوی‌ها در میدان له‌دفانس پاریس نمایشی از پارکوبازی برگزار کردند و بدین‌ترتیب زمینه‌هایی برای رشد و تکامل این هنر-ورزش رزمی فراهم آوردند.

پارکوبازان با تکیه بر فلسفه‌ی «یاماکاسی» تلاش می‌کنند با پارکو آزادی را حس کنند. آنها با عبور از حریم‌ها و مرزهای یک شهر، با پشت سر گذاشتن دیوارهای محله‌های یک شهر از محلی به محلی دیگر می‌روند، بدون آن‌که به قانون شهر تن بدهند. پارکو در واقع روشی ا‌ست برای آزادانه زیستن در کلان‌شهر. راه و مرامی‌ست برای به هم ریختن هنجارهای طبقه‌ی متوسط ِمرفه با همه‌ی ترس‌ها و دیوارهایی که به دور خود کشیده است. اگر سر یک چهارراه چراغ قرمز باشد، ما همه می‌ایستیم که چراغ سبز شود. پارکوباز به انتظار نمی‌ایستد. او راه خودش را از فراز بام‌های سفالین کلانشهری مثل پاریس پیدا می‌کند.

پارکو شورش صلح‌آمیز نسلی از جوانان محرم بر ضد بناهای سیمانی بی‌رنگ حومه‌ی فقیرنشین کلانشهرهاست. در ایران ِ قدیم عیاران هم رقص-ورزشی داشتند به نام «کاغذبازی». عیاران جامه‌هایی بلند و رنگین از پارچه‌ی نازک که شبیه کاغذ بود می‌پوشیدند و از دیوارها و بام‌ها و موانع شهر رقص‌کنان می‌گذشتند و جامه‌های کاغذین به باد می‌سپردند. متأسفانه کاغذبازی مثل هر چیز دیگری به سنت تبدیل شد و به زودی از بین رفت.

پارکوبازان فرانسوی نواده‌های همان عیاران کاغذباز ایران قدیم هستند که با رندی تلاش می‌کنند به یادمان بیاورند که حریم‌های سنگی کلانشهر که ترس‌های طبقه‌ی متوسط را به نمایش می‌گذارد نافی آزادی‌ست